Leiszmanioza u psów - objawy, leczenie i koszty
Leiszmanioza jest coraz częściej występującą chorobą u psów. Również w Niemczech liczba psów, u których rozpoznano tę chorobę, stale rośnie. Bez leczenia choroba ta może być śmiertelna. Martwisz się o swojego psa? Wyjaśniamy, na jakie objawy należy zwracać uwagę i jak leczyć leiszmaniozę u psa.
Przegląd rozdziałów
Kliknij nagłówek, aby przejść bezpośrednio do rozdziału.
Niebezpieczna choroba śródziemnomorska u psów - Czym jest leiszmanioza?
W leiszmaniozie pies jest zarażony drobnymi pasożytami zwanymi leiszmaniozą. Pasożyty przenoszone są przez komary. Komar ten występuje głównie we Włoszech, Francji, Hiszpanii i w szerszym regionie Morza Śródziemnego. Jednak ze względu na zmiany klimatyczne coraz częściej rozprzestrzenia się również w Austrii i Niemczech. Leiszmanioza znana jest również jako choroba lokomocyjna. Psy często zarażają się nią podczas wakacji w kraju, w którym występuje duża liczba much piaskowych. Psy importowane z organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt są zwykle zarażone, dlatego powinny być badane pod kątem leiszmaniozy. Pasożyty są trudne do zwalczenia przez żywiciela. Infekcja może prowadzić do zmian immunologicznych, powodując ogromne uszkodzenia ważnych narządów i stawów. W przypadku podejrzenia leiszmaniozy zalecamy natychmiastową wizytę w gabinecie weterynaryjnym.
Ile psów choruje na leiszmaniozę?
Leiszmanioza dotyka miliony psów na całym świecie. Dokładne dane nie są dostępne, ponieważ liczba psów zarażonych leiszmaniozą nie jest dokładnie mierzona. W południowo-zachodniej Europie na leiszmaniozę choruje około 2,5 miliona psów[1]. [W Niemczech dotyka ona głównie psy, które pochodzą z regionu śródziemnomorskiego lub już tam były. W Niemczech prawdopodobnie zarażonych jest ponad tysiąc psów. [2]
Ukąszenie przez muchę piaskową - Jak pies zaraża się leiszmaniozą?
Leiszmanioza jest zwykle przenoszona przez ukąszenie zarażonej samicy muchy piaskowej. Komary zarażają już zarażone zwierzęta, a następnie leiszmanioza namnaża się wewnątrz komara. Jeśli komar ugryzie innego ssaka, przenosi patogeny. Przenoszenie jest podobne do malarii psów (babeszjozy). W przypadku malarii psów, kleszcze zarażają psy. Badano również bezpośrednią transmisję między psami. Uznano, że Leishmania może być przenoszona z jednego psa na drugiego poprzez rany kąsane. Nie można również wykluczyć zakażenia podczas krycia. Leishmania może być również przenoszona na szczenięta przez łożysko ciężarnych suk. Oprócz psów, gryzonie, konie, koty, a nawet ludzie są znani jako potencjalni żywiciele.
Niebezpieczeństwo dla ludzi? - Czy leiszmanioza jest zaraźliwa u psów?
To, czy chorobą można zarazić się od psa, nie zostało jeszcze w pełni zbadane. Jednak ludzie mogą zarazić się leiszmaniozą poprzez ukąszenie zarażonej muchy piaskowej. Zarażone muchy piaskowe zwykle dostają się do Niemiec w sierści psów. Patogeny mogą być również przenoszone na właściciela poprzez otwarty wyprysk u psa lub ugryzienie. Każdego roku w Niemczech na leiszmaniozę zapada około 20 osób. Szczególnie zagrożone są małe dzieci, osoby starsze i osoby z osłabionym układem odpornościowym. Osoby te powinny zatem unikać kontaktu z psami chorymi na leiszmaniozę.
Więcej informacji na temat ryzyka zakażenia leiszmaniozą można znaleźć na stronie internetowej Strona internetowa Instytutu Roberta Kocha.
Objawy - Jak leiszmanioza objawia się u psa?
Leiszmanioza jest złożoną chorobą i może objawiać się na różne sposoby. Zanim u psa pojawią się objawy, może minąć kilka miesięcy lub nawet osiem lat. Czasami pies może pozostać bez objawów. To, czy pies wykazuje objawy leiszmaniozy, zależy od tego, jak jego układ odpornościowy reaguje na patogeny. Niektóre psy aktywują mechanizmy obronne, które zabijają pasożyty lub utrzymują je pod kontrolą. Często jednak dochodzi do nawrotu choroby. Pies wydaje się zmęczony i wyczerpany. Po pewnym czasie węzły chłonne puchną i rozwija się stan zapalny skóry. Zapalenie często zaczyna się na krawędziach uszu, nosa i wokół oczu. Zapalenie oczu jest często określane jako tworzenie się okularów.
Inne objawy leiszmaniozy to utrata apetytu, wymioty i biegunka. Niektóre psy cierpią na krwawienia z nosa. Jeśli leiszmanioza u psów jest bardzo zaawansowana, ważne narządy, stawy, oczy i naczynia krwionośne mogą zostać poważnie uszkodzone. Często występuje zapalenie nerek, które może prowadzić do niewydolności nerek, jeśli nie jest leczone. Jeśli pies zostanie szybko poddany leczeniu, można zapobiec uszkodzeniu narządów. Dlatego w przypadku wystąpienia tych objawów należy pilnie zasięgnąć porady weterynarza.
Najczęstsze objawy leiszmaniozy
- Zmęczenie, znużenie
- Obrzęk węzłów chłonnych
- Zapalenie skóry na krawędziach uszu, nosa i wokół oczu (tworzenie się okularów)
- Utrata apetytu, wymioty, biegunka, utrata masy ciała
- Nadmierny wzrost pazurów, czasami ze stanem zapalnym
- Zwiększone pragnienie i zwiększone wydalanie moczu
- blade błony śluzowe
- Gorączka
- Krwawienie z nosa
Zdjęcia psów z leiszmaniozą
Poniższe zdjęcia przedstawiają typowe objawy leiszmaniozy. Chcielibyśmy podziękować Praktyka weterynaryjna Dr Fenske za zdjęcia.
Typowe tworzenie się okularów w leiszmaniozie
inkrustowane nozdrza
łuskowate tylne nogi
Kolejne zdjęcia przedstawiają psa z leiszmaniozą. Pies cierpiał na ciężkie zapalenie skóry. Po zaledwie trzech tygodniach leczenia nastąpiła wyraźna poprawa. Dziś pies znów jest sprawny i ma mnóstwo energii na nowe przygody.
Przed leczeniem
3 tygodnie leczenia
Diagnoza - Jak wykrywa się leiszmaniozę u psa?
Diagnozowanie leiszmaniozy u psów może być wyzwaniem, ponieważ istnieje wiele chorób o podobnych objawach. Dokładna identyfikacja leiszmaniozy jest ważna w celu szybkiego i prawidłowego leczenia choroby. Jeśli jakiś czas temu byłeś ze swoim psem na wakacjach i wykazuje on pewne typowe objawy, można już podejrzewać leiszmaniozę. Późniejsze badanie krwi zwykle wykazuje kilka typowych zmian w czerwonych i białych krwinkach. W niektórych przypadkach leiszmaniozę lub przeciwciała wytwarzane przez układ odpornościowy można wykryć za pomocą testów laboratoryjnych. Test PCR z próbkami szpiku kostnego lub węzłów chłonnych może dostarczyć informacji. Po postawieniu ostatecznej diagnozy należy natychmiast rozpocząć leczenie leiszmaniozy u psa.
Elektroforeza białek w przypadku podejrzenia leiszmaniozy
Elektroforeza białek (EEP) jest metodą diagnostyczną stosowaną w badaniu psów z leiszmaniozą. Elektroforeza białek może pomóc w potwierdzeniu diagnozy i określeniu stopnia zaawansowania choroby. W EEP całkowite białko we krwi jest rozdzielane na jego składniki. Jeśli poziom niektórych białek w surowicy krwi jest podwyższony lub obniżony, może to wskazywać na chorobę. Czasami procedura ta jest również określana jako elektroforeza surowicy u psów.
EEP może wyświetlać różne frakcje białek, w tym
- Albumina
- Globulina- Globuliny alfa- Beta-globuliny- Gamma globuliny
Podczas ostrego ataku, zakażone psy mają zwiększone stężenie globulin. Ponadto, zawartość albuminy często spada, ponieważ organizm ma problemy ze zrównoważeniem całkowitej zawartości białka (albuminy i globuliny). Ważną mierzoną wartością jest iloraz albuminy i globuliny. W ostrej fazie choroby wartość ta jest zwykle niższa od normy. W przewlekłym stadium leiszmaniozy wartości krwi mogą być normalne i podobne do tych u zdrowego psa. Niemniej jednak wartości krwi powinny być regularnie sprawdzane w celu wczesnego rozpoznania i leczenia ewentualnego nawrotu choroby.
Elektroforeza białek może być również wykorzystywana do monitorowania skuteczności leczenia leiszmaniozy. U psów, które reagują na leczenie, stężenie gamma globulin we krwi spada. Wskazuje to na regresję stanu zapalnego i poprawę statusu immunologicznego. Należy jednak pamiętać, że sama elektroforeza białek nie może zapewnić ostatecznej diagnozy leiszmaniozy. EEP powinna być zatem zawsze stosowana w połączeniu z innymi metodami diagnostycznymi i z uwzględnieniem objawów klinicznych. Ogólnie rzecz biorąc, elektroforeza białek może być cennym uzupełnieniem diagnostyki i monitorowania leiszmaniozy u psów.
Co pokazuje tabela miana leiszmaniozy?
Ważnym narzędziem w diagnostyce i monitorowaniu leiszmaniozy jest określenie miana leiszmaniozy. Wartość ta wskazuje, ile przeciwciał przeciwko patogenowi Leishmania infantum znajduje się we krwi psa. Miano można wykorzystać do oceny, czy infekcja jest obecna i jak bardzo jest zaawansowana.
Typowe wartości miana i ich znaczenie:
Wartość miana | Znaczenie |
< 1:40 | Brak dowodów na leiszmaniozę |
1:40 do 1:80 | Szary obszar - zalecane dalsze badania |
> 1:80 | Wskazanie możliwego zakażenia leiszmaniozą |
> 1:160 | Silne wskazanie aktywnej infekcji |
Wartości te mogą się różnić w zależności od laboratorium. Dlatego wyniki należy zawsze rozpatrywać w kontekście objawów występujących u psa. W przypadku podejrzenia infekcji lub ostrego zaostrzenia choroby konieczne są dalsze badania diagnostyczne.
Dlaczego miano leiszmaniozy ulega wahaniom?
Miano leiszmaniozy może zmieniać się w trakcie choroby z różnych powodów. Wysoka wartość miana często wskazuje na aktywną infekcję lub zaostrzenie choroby. Po skutecznym leczeniu miano może spaść, ponieważ pies wytwarza mniej przeciwciał przeciwko patogenowi. Czynniki zewnętrzne, takie jak stres, osłabiona obrona immunologiczna lub inne infekcje, mogą spowodować ponowny wzrost miana. Dlatego ważne jest regularne sprawdzanie zmian miana i rozpatrywanie ich w kontekście objawów występujących u psa. Pozwala to prawidłowo ocenić przebieg choroby i w razie potrzeby dostosować leczenie.
Postęp leiszmaniozy - cztery etapy
Obraz kliniczny leiszmaniozy dzieli się na cztery etapy. Podczas gdy leiszmanioza jest łatwa do leczenia w początkowej fazie, choroba może zagrażać życiu w końcowym stadium.
1. etap początkowy
We wczesnych stadiach leiszmaniozy pies ma łagodne objawy, takie jak lekkie zapalenie skóry. Ponieważ we krwi nie ma miana przeciwciał lub jest ono słabe, trudno jest zdiagnozować leiszmaniozę we wczesnych stadiach. Może to prowadzić do nierozpoznania choroby na wczesnym etapie. Dalsza obserwacja objawów jest ważna dla rozpoznania leiszmaniozy. Dzięki jasnej diagnozie i odpowiedniej terapii, leiszmanioza we wczesnym stadium jest łatwa do wyleczenia.
2. umiarkowana choroba
W drugim etapie psy mają bardziej nasilone objawy, takie jak ciężkie zapalenie skóry, utrata masy ciała i utrata apetytu. We krwi można wykryć niskie lub wysokie miano przeciwciał i mniej czerwonych krwinek niż normalnie. Wyniki kliniczne umożliwiają zdiagnozowanie leiszmaniozy, co pozwala na rozpoczęcie leczenia na wczesnym etapie. Oznacza to, że psy z drugim stadium leiszmaniozy mają dobre rokowania i mogą dobrze żyć z chorobą.
3. poważna choroba
Psy z leiszmaniozą w stadium 3 mają poważne objawy. Oprócz objawów znanych ze stadium 2 występuje zapalenie oczu. Jeśli leiszmanioza jest bardzo zaawansowana, uszkadza narządy. Dlatego w stadium 3 często występuje przewlekła choroba nerek. Ciężkie objawy, średnie lub wysokie miano przeciwciał i niska liczba czerwonych krwinek pozwalają na jednoznaczną diagnozę. Leczenie leiszmaniozy i dodatkowa terapia choroby nerek są niezbędne, aby pomóc choremu psu. W przeciwnym razie leiszmanioza na tym etapie jest śmiertelna.
4. etap końcowy
Jeśli leiszmanioza u psów nie jest leczona, choroba może mieć ciężki przebieg. Leiszmanioza wpływa na inne narządy, a oprócz zapalenia skóry i oczu dochodzi do zatorowości płucnej i choroby nerek. Oprócz objawów klinicznych znanych z poprzednich stadiów, w moczu stwierdza się nadmiernie wysoką ilość białka. Ten objaw jest również znany jako zespół nerczycowy. Leczenie jest zindywidualizowane i oparte na objawach. Psy z końcowym stadium leiszmaniozy mają niewielkie szanse na wyzdrowienie, a ich narządy są poważnie uszkodzone. W najgorszym przypadku psy muszą zostać poddane eutanazji.
Terapia - Jak długo może żyć pies z leiszmaniozą?
Jeśli leiszmanioza nie jest leczona, długość życia psa wynosi maksymalnie dwa do trzech lat. Wiele zwierząt umiera wcześniej z powodu niewydolności nerek lub musi zostać uśpionych. Aby zapobiec uszkodzeniu narządów psa przez leiszmaniozę, leczenie należy rozpocząć szybko. Na przykład, jeśli niewydolność nerek jest już obecna, należy również leczyć niewydolność nerek. Wczesne leczenie zwiększa oczekiwaną długość życia psów z leiszmaniozą.
Leiszmaniozy nie da się wyleczyć. Pies pozostaje nosicielem patogenów do końca życia. Nawet po skutecznym leczeniu możliwy jest nowy wybuch choroby. Celem terapii jest złagodzenie objawów leiszmaniozy u psów. Pies wymaga zatem specjalnej opieki do końca życia, co wiąże się z dużym wysiłkiem i wysokimi kosztami. Ponadto konieczne są regularne badania krwi i moczu w celu monitorowania postępu choroby i rozpoznawania problemów na wczesnym etapie. Jednak dzięki odpowiedniej terapii przez całe życie, długie i szczęśliwe życie psa jest nadal możliwe.
Leki na leiszmaniozę
Leiszmanioza u psów jest leczona różnymi lekami. Leki hamują wzrost leiszmanii i łagodzą objawy, ale nigdy nie mogą całkowicie zabić patogenów. Konieczna jest zatem dożywotnia terapia. Rozróżnia się leki leiszmaniobójcze, leiszmanicydy i immunomodulatory. Leiszmaniotyki hamują wzrost leiszmanii, a leiszmanicydy działają zabójczo na patogeny. Immunomodulatory wpływają na układ odpornościowy psa, zmieniając i poprawiając odpowiedź immunologiczną na patogeny.
Najczęściej stosowanym lekiem jest allopurynol. Jest on podawany doustnie i łagodzi objawy. Jednocześnie allopurynol zwiększa ryzyko powstawania kamieni moczowych i chorób nerek. W leczeniu często stosuje się kilka leków w skojarzeniu. Pomimo poważnych skutków ubocznych, lek przyczynia się do lepszej jakości życia psa. Nadal nie jest możliwe leczenie leiszmaniozy bez leków.
Nawrót leiszmaniozy pomimo stosowania allopurynolu
Pies może zachorować na leiszmaniozę pomimo leczenia allopurynolem. Chociaż lek spowalnia wzrost leiszmaniozy, nie zabija pasożytów całkowicie. Stres, inne choroby lub słaby układ odpornościowy mogą spowodować ponowny wybuch choroby. W takich przypadkach konieczne jest dostosowanie leczenia, na przykład za pomocą dodatkowych leków, takich jak miltefozyna lub glukantym. Regularne badania krwi i częste kontrole w klinice weterynaryjnej są ważne, aby rozpoznać i leczyć nawroty choroby na wczesnym etapie.
Przegląd - Leki stosowane w leczeniu choroby śródziemnomorskiej
Podane dawki są zaleceniami. Dokładną terapię i dawkowanie należy zawsze omówić z weterynarzem.
- Allopurinol:Allopurynol należy do grupy leków na leiszmaniozę. Jest preferowanym lekiem w leczeniu leiszmaniozy i hamuje wzrost leiszmanii. Jest stosowany jako terapia długoterminowa i może być również stosowany w połączeniu z innymi lekami. Z reguły podaje się 10 mg na kg masy ciała co dwanaście godzin. Allopurynol ma różne skutki uboczne. Na przykład leczenie allopurynolem sprzyja powstawaniu kamieni ksantynowych i chorób nerek. Aby zapobiec powstawaniu kamieni ksantynowych, należy stosować dietę niskopurynową.
- Glucantime / antymonian megluminy:Glucantime należy do grupy leiszmanicydów i działa zabójczo na leiszmaniozę. Terapia trwa zwykle 28 dni. Polega ona na wstrzykiwaniu 100 mg na kg masy ciała pod skórę raz dziennie. Może to powodować bolesny obrzęk w miejscach wstrzyknięcia. Wiele psów cierpi również na biegunkę i wymioty. Długotrwałe stosowanie preparatu Glucantime może spowodować uszkodzenie nerek i serca. Dlatego Glucantime powinien być stosowany tylko w ostateczności.
- Miltefosine / Milteforan:Miltefozyna również należy do grupy leiszmanicydów i powoduje śmierć komórek leiszmanii. Patogeny nie są jednak całkowicie eliminowane. Terapia trwa zwykle 28 dni. Lek podaje się raz dziennie w dawce 2 mg na kg masy ciała. Miltefozynę należy mieszać z jedzeniem i nie podawać na pusty żołądek, aby uniknąć skutków ubocznych. Działania niepożądane obejmują problemy trawienne, takie jak wymioty, biegunka i nudności. Miltefozyna może również powodować zmęczenie, utratę apetytu i złe samopoczucie. Leku nie wolno podawać w okresie ciąży lub laktacji ani zwierzętom hodowlanym.
- Domperidon:Domperidon należy do grupy immunomodulatorów i wpływa na odpowiedź immunologiczną psa. Domperidon może hamować rozwój objawów i jest również stosowany w zapobieganiu leiszmaniozie. Domperidon jest często łączony z innymi lekami. Podczas terapii psu podaje się zwykle 1 mg na kg masy ciała. Domperidon jest zwykle stosowany w wyższych dawkach w przypadku bólu brzucha, nudności i wymiotów. Te działania niepożądane mogą zatem wystąpić. Domperidon może również powodować fałszywą ciążę.
Karma o niskiej zawartości puryn dla psów z leiszmaniozą
Jeśli leiszmanioza jest leczona lekiem allopurinol, zaleca się karmienie psa dietą niskopurynową. Allopurynol wpływa na metabolizm puryn. Puryny są istotnymi składnikami organizmu i są niezbędne do tworzenia DNA. Organizm wytwarza puryny i wydala ich nadmiar z moczem. Pies wchłania dodatkowe puryny wraz z pożywieniem.
Allopurynol zapobiega rozkładowi puryn. Psyna tworzy produkt pośredni, tak zwaną ksantynę. Zwiększone wydalanie ksantyny z moczem sprzyja powstawaniu kamieni moczowych. W tym przypadku są to tak zwane kamienie ksantynowe. Karmienie psa dietą niskopurynową łagodzi metabolizm puryn i zmniejsza ryzyko powstawania kamieni ksantynowych. Jednak znalezienie odpowiedniej karmy dla psów z leiszmaniozą nie jest łatwe. Tylko nieliczni producenci deklarują zawartość puryn w swoich karmach. Dlatego zalecamy zasięgnięcie porady weterynarza przy wyborze karmy. Szczegółowe informacje na temat diety niskopurynowej dla psów można znaleźć tutaj.
Nasza rekomendacja
Nasza sucha karma odmiany "Held vom Feld" doskonale nadaje się do żywienia o niskiej zawartości puryn. Dzięki zawartości zaledwie 27 mg puryn na 100 g karma jest idealna do leczenia leiszmaniozy allopurynolem. Twój pies może również cieszyć się pałeczkami do żucia o niskiej zawartości puryn.
Wskazówki dotyczące diety niskopurynowej:
- Używaj pełnoporcjowej karmy o niskiej zawartości puryn i zwracaj szczególną uwagę na składniki. W razie wątpliwości należy skontaktować się z producentem.
- Przekąski dla psa również powinny mieć niską zawartość puryn. Dobrą alternatywą jest sucha karma o niskiej zawartości puryn lub kostki sera.
- Zapewnij psu dużo wody. Wysokie spożycie płynów jest szczególnie ważne dla psów z chorobami pęcherza i nerek.
Alternatywne opcje leczenia
Istnieją alternatywne metody leczenia leiszmaniozy. Obejmują one podejścia fitoterapeutyczne z ekstraktami ziołowymi lub immunoterapiami wzmacniającymi układ odpornościowy. Jednak te alternatywne metody leczenia nie zostały jeszcze wystarczająco zbadane. Ich skuteczność nie została w pełni wyjaśniona, a terapia powinna być zawsze omawiana z weterynarzem.
Koszty leiszmaniozy
Jeśli Twój pies ma leiszmaniozę, zwykle wymaga ona intensywnego leczenia. Ponieważ choroba może wybuchnąć ponownie nawet po skutecznym leczeniu, niektóre leki muszą być podawane do końca życia psa. Koszty leczenia leiszmaniozy są jednak indywidualne dla każdego psa. Dawka leku zależy od masy ciała psa. Jeśli po skutecznym leczeniu pies ponownie zachoruje na leiszmaniozę, konieczne będzie dalsze leczenie. Podczas leczenia allopurynolem pies musi być karmiony dietą o niskiej zawartości puryn. Koszt karmy dla psów zależy od jej ilości i producenta. Poniżej wymieniliśmy niektóre z czynników kosztowych.
Koszty leczenia leiszmaniozy:
- Test na leiszmaniozę50-80 € - raz w roku, cztery razy w roku w przypadku aktywnego przypadku
- Morfologia krwi25-50 € za morfologię krwi - raz w roku
- Leczenie allopurynolem15 € za 100 tabletek - 2x dziennie 10 mg/kg masy ciała przez co najmniej 6 do 12 miesięcy (10 kg psa = 2x 100 mg dziennie = ok. 9 € miesięcznie)
- Inne leki na nawrót chorobydo 500 €
- Karma dla psów o niskiej zawartości purynw zależności od wagi psa i producenta - czasami na całe życie
Zapobieganie - ochrona psa przed leiszmaniozą
Aby zapobiec zarażeniu psa leiszmaniozą, można podjąć następujące środki ostrożności. Szczepienia mogą również chronić psa przed leiszmaniozą.
Profilaktyka choroby śródziemnomorskiej u psów
- Nie podróżuj do obszarów, w których występuje Leishmania lub muszki piaskowe. (obszary ryzyka)
- Jeśli to zrobisz, użyj specjalnych obroży i produktów spot-on, które niezawodnie odstraszają komary.
- Trzymaj psa w domu o zmierzchu i po zmroku.
- Moskitiery przed oknami i drzwiami, moskitiery (rozmiar oczek mniejszy niż jeden milimetr) nad częścią sypialną
- Zaszczep psa przeciwko leiszmaniozie.
Jeśli pies jest już zarażony, nadal należy leczyć go zapobiegawczo przed ukąszeniami. W przeciwnym razie muchy piaskowe mogą się zarazić i przenieść leiszmaniozę na inne zwierzęta lub ludzi.
Zaszczep psa przeciwko leiszmaniozie
Pies może być szczepiony przeciwko leiszmaniozie od szóstego miesiąca życia. Szczepienie obejmuje trzy zastrzyki w odstępach trzytygodniowych. Jedna dawka szczepionki kosztuje 60 euro. Koszt szczepienia w pierwszym roku wynosi zatem 180 euro. Szczepionka zaczyna działać dopiero po około miesiącu od ostatniego zastrzyku. Jeśli planowane są wakacje, szczepionkę należy podać z co najmniej trzymiesięcznym wyprzedzeniem. Następnie pies będzie potrzebował corocznego szczepienia przypominającego. Szczepienie jest możliwe tylko wtedy, gdy pies ma ujemny wynik testu na leiszmaniozę. Ryzyko zarażenia się leiszmaniozą jest nawet czterokrotnie niższe u zaszczepionych psów. Jednak całkowita ochrona nie została jeszcze udowodniona. Szczepienie aktywuje układ odpornościowy psa. Jest on w stanie wyeliminować patogen bez wystąpienia objawów. Celem szczepienia nie jest zatem zapobieganie infekcji, ale zapobieganie wybuchowi choroby.
Możesz optymalnie chronić swojego psa, szczepiąc go przeciwko leiszmaniozie i stosując odpowiedni środek odstraszający komary.
Ubezpieczenie psów chorych na leiszmaniozę
W Niemczech istnieją polisy ubezpieczeniowe, które obejmują psy z istniejącymi wcześniej schorzeniami, takimi jak leiszmanioza. Warunki te różnią się jednak znacznie w zależności od ubezpieczyciela. Polisy ubezpieczeniowe dla zwierząt często wykluczają istniejące wcześniej schorzenia, a leiszmanioza, na przykład, nie jest objęta ubezpieczeniem, jeśli u psa zdiagnozowano chorobę jeszcze przed wykupieniem polisy. Sprawdź warunki polis ubezpieczeniowych lub skontaktuj się bezpośrednio z ubezpieczycielem, aby dowiedzieć się, czy i w jakim zakresie leiszmanioza jest objęta ubezpieczeniem.
Adopcja psa z leiszmaniozą
Czy chciałbyś adoptować psa chorego na leiszmaniozę? Adoptując psa chorego na leiszmaniozę, bierzesz na siebie wielką odpowiedzialność. Jeśli będziesz pamiętać o kilku rzeczach, możesz zapewnić psu choremu na leiszmaniozę dobre życie. W razie wątpliwości zawsze możesz zasięgnąć porady weterynarza.
Bądź dobrze poinformowany o leiszmaniozie u psów
Z wyprzedzeniem należy dokładnie poinformować się o leiszmaniozie u psów. Leiszmanioza jest chorobą trwającą całe życie, a pies wymaga regularnych badań kontrolnych. Dowiedz się, czy w Twojej okolicy znajduje się klinika weterynaryjna, która ma doświadczenie w leczeniu leiszmaniozy.
Bądź świadomy kosztów
Badania krwi, leki, specjalna żywność i inne zabiegi mogą być bardzo kosztowne. Upewnij się, że jesteś w stanie i chcesz ponieść te koszty. Leiszmanioza może również sprzyjać innym chorobom, które powodują dodatkowe koszty.
Kontakt z innymi zwierzętami i ludźmi
Leiszmanioza nie jest bezpośrednio przenoszona, ale nadal ważne jest podjęcie środków ostrożności. W ten sposób można zminimalizować ryzyko rozprzestrzeniania się choroby. Dowiedz się o środkach ostrożności w zakresie higieny i najlepszych sposobach postępowania z innymi zwierzętami domowymi. Na przykład, nie pozwalaj innym zwierzętom na kontakt z miską Twojego psa. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku zwierząt domowych i osób z istniejącymi wcześniej schorzeniami. Leiszmanioza może dodatkowo obciążać układ odpornościowy.
Opieka nad psem chorym na leiszmaniozę wymaga czasu i cierpliwości. Zapewnienie takiemu psu kochającego domu może być wyzwaniem, ale także satysfakcjonującym doświadczeniem. Powinieneś dokładnie przemyśleć przyjęcie psa z leiszmaniozą. Dzięki odpowiedniej terapii i wsparciu weterynaryjnemu możesz przeżyć wiele przygód z psem chorym na leiszmaniozę.
9 najczęściej zadawanych pytań na temat leiszmaniozy u psów
Twój pies ma leiszmaniozę - co teraz? Prawdopodobnie masz kilka pytań dotyczących leiszmaniozy u psów. Odpowiedzi można znaleźć tutaj.
Jak leiszmanioza objawia się u psów?
Najczęstszymi objawami leiszmaniozy u psów są utrata masy ciała, zmęczenie i coraz bardziej przerzedzona sierść. Ponadto często występują problemy skórne, takie jak egzema lub wrzody i obrzęk węzłów chłonnych. Jeśli choroba postępuje, leiszmanioza może uszkodzić ważne narządy, takie jak nerki lub wątroba. Ogólny stan psa ulegnie wówczas znacznemu pogorszeniu.
Jak długo może żyć pies z leiszmaniozą?
Przy odpowiednim leczeniu i opiece pies może żyć przez wiele lat pomimo leiszmaniozy. Choroba jest jednak przewlekła i nie można jej wyleczyć. Oznacza to, że pies będzie cierpiał na leiszmaniozę do końca życia. Przebieg leiszmaniozy zależy w dużej mierze od tego, jak wcześnie choroba zostanie wykryta i jak skuteczne jest leczenie. Bez leczenia leiszmanioza może być śmiertelna dla psa.
Czy leiszmanioza może być przenoszona z psów na ludzi?
Tak, leiszmanioza jest tak zwaną chorobą odzwierzęcą, co oznacza, że może zarażać również ludzi. Ale bez obaw: nie można się nią zarazić bezpośrednio od psa. Jest przenoszona wyłącznie przez zarażone muchy piaskowe, które przenoszą pasożyta. Dopóki w grę nie wchodzą komary, nie ma żadnego ryzyka.
Czy można wyleczyć leiszmaniozę u psów?
Chociaż leiszmaniozy nie można wyleczyć, można ją leczyć. Dzięki odpowiedniej terapii lekami i dostosowanej diecie można dobrze wyleczyć chorobę. Pies zwykle nie będzie już miał żadnych objawów. Pies będzie wymagał leczenia przez całe życie i regularnych kontroli weterynaryjnych, aby upewnić się, że choroba nie wybuchnie ponownie.
Jak mogę chronić mojego psa przed leiszmaniozą?
Najlepszą ochroną dla psa jest zabezpieczenie go przed ukąszeniami much piaskowych. Można to zrobić za pomocą specjalnych obroży, środków odstraszających owady i unikając spacerów o zmierzchu. Szczepienia zapewniają dodatkową ochronę, nawet jeśli nie zawsze są w 100% skuteczne.
Jak diagnozuje się leiszmaniozę u psów?
Leiszmaniozę diagnozuje się za pomocą badań krwi, które poszukują przeciwciał przeciwko patogenowi. Alternatywnie, testy PCR lub próbki tkanek są wykorzystywane do bezpośredniego wykrywania pasożyta. Pozwala to klinice weterynaryjnej ustalić, czy pies ma leiszmaniozę.
Jak leczy się leiszmaniozę?
Leczenie ma na celu zwalczanie pasożytów i łagodzenie objawów. Leki takie jak allopurynol i specjalne środki zawierające antymon mogą pomóc psu. Aby zapobiec nawrotom choroby, często konieczne jest podawanie leków do końca życia psa. Często konieczne jest również dostosowanie diety. Dzięki odpowiedniemu leczeniu Twój pies może przeżyć wiele nowych przygód.
Jak rozprzestrzenia się leiszmanioza?
Pies zostaje zarażony przez ukąszenie muchy piaskowej zarażonej pasożytami leiszmaniozy. Pierwotnie leiszmanioza była szeroko rozpowszechniona w regionach tropikalnych i subtropikalnych. Ze względu na zmiany klimatyczne i podróże do obszarów ryzyka, leiszmanioza rozprzestrzenia się coraz bardziej w innych regionach.
Jak długo trwa wybuch leiszmaniozy?
Trudno powiedzieć. Choroba może często pozostawać uśpiona w organizmie psa przez miesiące, a nawet lata, zanim pojawią się pierwsze objawy. Jeśli Twój pies pochodzi z obszaru ryzyka lub tam przebywał, powinieneś zachować szczególną czujność.
Nasza rekomendacja - karma o niskiej zawartości puryn dla psów z leiszmaniozą
Jeśli pies ma leiszmaniozę, leczenie polega zwykle na podawaniu allopurynolu. Lek zwalcza bolesne objawy. Jednak allopurynol zaburza metabolizm puryn, a tym samym zwiększa ryzyko powstawania kamieni moczowych. Aby temu zapobiec, należy karmić psa dietą o niskiej zawartości puryn.
Chcemy ułatwić Tobie i Twojemu psu żywienie karmą o niskiej zawartości puryn. Nasza karma Held vom Feld zawiera wyselekcjonowane składniki o niskiej zawartości puryn. Źródłem białka są łubin, białko ziemniaczane i organiczne jaja. Składniki te mają niską zawartość puryn i zawierają wysokiej jakości białko. Twój pies otrzymuje wszystkie składniki odżywcze, których potrzebuje do szczęśliwego życia. Zawartość puryn w naszej karmie "Held vom Feld" wynosi zaledwie 27 mg / 100 g. Dzięki specjalnemu składowi ta odmiana nadaje się do żywienia o niskiej zawartości puryn i jest doskonałym pokarmem na leiszmaniozę. Wypróbuj już teraz.
Mokra karma o niskiej zawartości puryn od Ofrieda
Twój pies woli mokrą karmę? Nie ma problemu. Wkrótce będziemy oferować mokrą karmę o niskiej zawartości puryn. Dzięki temu możesz zapewnić swojemu psu najlepszą możliwą opiekę. Możesz również namoczyć naszą suchą karmę. To często sprawia, że jedzenie jest jeszcze bardziej atrakcyjne.
Chcesz jako pierwszy usłyszeć o mokrej karmie o niskiej zawartości puryn? Dołącz do naszej listy oczekujących już teraz.
Klienci z zadowolonymi psami
Jesteśmy tu dla Ciebie
Masz jeszcze jakieś pytania? Z przyjemnością doradzimy.
- 0211-87979701
(od poniedziałku do piątku od 9:00 do 12:00 i od 14:00 do 16:00)