leiszmanioza u psów - objawy, leczenie i koszty

To, czy chorobą można zarazić się od psa, nie zostało jeszcze w pełni zbadane. Jednak ludzie mogą zarazić się leiszmanioza poprzez ukąszenie zarażonej muchy piaskowej. Zarażone muchy piaskowe zwykle dostają się do Niemiec w sierści psów. Patogeny mogą być również przenoszone na właściciela poprzez otwarty wyprysk na psie lub ugryzienie. Każdego roku w Niemczech na leiszmanioza zapada około 20 osób. Szczególnie zagrożone są małe dzieci, osoby starsze i osoby z osłabionym układem odpornościowym. Osoby te powinny zatem unikać kontaktu z psami chorymi na leiszmanioza .

Więcej informacji na temat ryzyka zakażenia leiszmanioza można znaleźć na stronie internetowej stronie internetowej Instytutu Roberta Kocha.

Podczas ostrego ataku, zakażone psy mają zwiększone stężenie globulin. Ponadto, zawartość albuminy często spada, ponieważ organizm ma problemy ze zrównoważeniem całkowitej zawartości białka (albuminy i globuliny). Ważną mierzoną wartością jest iloraz albuminy i globuliny. W ostrej chorobie ta zmierzona wartość jest zwykle niższa niż normalnie. W przewlekłym stadium leiszmanioza wartości krwi mogą być prawidłowe i podobne do wartości u zdrowego psa. Niemniej jednak wartości krwi powinny być regularnie sprawdzane w celu wczesnego rozpoznania i leczenia ewentualnego nawrotu choroby.

Elektroforeza białek może być również wykorzystywana do monitorowania skuteczności leczenia leiszmanioza . U psów, które reagują na leczenie, stężenie gamma globulin we krwi spada. Wskazuje to na regresję stanu zapalnego i poprawę stanu immunologicznego. Należy jednak pamiętać, że sama elektroforeza białek nie może zapewnić ostatecznej diagnozy leiszmanioza . Badanie EEP powinno być zatem zawsze stosowane w połączeniu z innymi metodami diagnostycznymi i z uwzględnieniem objawów klinicznych. Ogólnie rzecz biorąc, elektroforeza białek może być cennym uzupełnieniem diagnostyki i monitorowania leiszmanioza u psów.

leiszmanioza u psów jest leczona różnymi lekami. Leki hamują wzrost leiszmanii i łagodzą objawy, ale nigdy nie mogą całkowicie zabić patogenów. Konieczna jest zatem dożywotnia terapia. Rozróżnia się leki na leiszmaniozę, leiszmanicydy i immunomodulatory. Leki leiszmaniobójcze hamują wzrost leiszmanii, a leki leiszmaniobójcze działają zabójczo na patogeny. Immunomodulatory wpływają na układ odpornościowy psa, zmieniając i poprawiając w ten sposób odpowiedź immunologiczną na patogeny.

Najczęściej stosowanym lekiem jest allopurynol. Jest on podawany doustnie i łagodzi objawy. Jednocześnie allopurynol zwiększa ryzyko powstawania kamieni moczowych i chorób nerek. W leczeniu często stosuje się kilka leków w skojarzeniu. Pomimo poważnych skutków ubocznych, lek przyczynia się do poprawy jakości życia psa. Leczenie leiszmanioza bez leków nie jest obecnie możliwe.

Jeśli leiszmanioza jest leczona lekiem allopurinol, zaleca się karmienie psa dietą niskopurynową. Allopurynol wpływa na metabolizm puryn. Puryny są istotnymi składnikami organizmu i są niezbędne do tworzenia DNA. Organizm wytwarza puryny i wydala ich nadmiar z moczem. Pies wchłania dodatkowe puryny wraz z pożywieniem. 

Allopurynol zapobiega rozkładowi puryn. Psyna tworzy produkt pośredni, tak zwaną ksantynę. Zwiększone wydalanie ksantyny z moczem sprzyja powstawaniu kamieni moczowych. W tym przypadku są to tak zwane kamienie ksantynowe. Karmienie psa dietą niskopurynową łagodzi metabolizm puryn i zmniejsza ryzyko powstawania kamieni ksantynowych. Jednak znalezienie odpowiedniej karmy dla psów leiszmanioza nie jest łatwe. Tylko nieliczni producenci deklarują zawartość puryn w swoich karmach. Dlatego zalecamy zasięgnięcie porady weterynarza przy wyborze karmy. Szczegółowe informacje na temat diety niskopurynowej dla psów można znaleźć tutaj.

Pies może być szczepiony przeciwko leiszmanioza od szóstego miesiąca życia. Szczepionkę podaje się w trzech zastrzykach w odstępie trzech tygodni. Jedna dawka szczepionki kosztuje 60 euro. W pierwszym roku koszty wynoszą zatem 180 euro. Szczepionka zaczyna działać dopiero po około miesiącu od ostatniego zastrzyku. Jeśli planowane są wakacje, szczepienie należy wykonać co najmniej trzy miesiące wcześniej. Następnie pies będzie potrzebował corocznego szczepienia przypominającego. Szczepienie jest możliwe tylko wtedy, gdy pies ma ujemny wynik testu na leiszmaniozę. Ryzyko zarażenia się leiszmaniozą jest nawet czterokrotnie niższe u zaszczepionych psów. Jednak całkowita ochrona nie została jeszcze udowodniona. Szczepienie aktywuje układ odpornościowy psa. Jest on w stanie wyeliminować patogen bez wystąpienia objawów. Celem szczepienia nie jest zatem zapobieganie infekcji, ale zapobieganie wybuchowi choroby.

Możesz optymalnie chronić swojego psa, szczepiąc go przeciwko leiszmanioza i stosując odpowiedni środek odstraszający komary.